Mundua inoiz ikusi ez den moduan aldatzen ari da; eraldaketa digitalak, larrialdi klimatikoak, pandemiak, gerrek eta ezin iragarri diren beste hainbat gertaerak bat egiten dute, eta oso ingurune aldakorra sortzen dute. Irtenbide sortzaileak asmatzeko eta martxan jartzeko gai diren pertsonak, erakundeak eta gizarteak behar ditugu, emaitzetatik ikasteko gai direnak eta azkar erreakzionatzeko gai direnak. Gaurko gaitasunek ez dute biharko lanetarako balioko, eta gaitasun berri horiek azkar zaharkitu daitezke.

Tradizioz, lana ezarritako ordutegi batean egiten da, espazio bakar batean eta lankide jakin batzuekin. Baina ikusmolde hori aldatzen ari da, digitalizazioak edozein espaziotan eta denboratan lan egiteko aukera ematen digu, aldi baterako proiektu-taldeetan lan egiteko joera, kontziliazio eta malgutasun pertsonaleko itxaropen sozialak ere erronka dira elkarrekin koordinatzeko eta lana antolatzeko modu tradizionalerako. Lan egiteko modu berri horretan, nola izan gaitezke eraginkorrak eta nola eutsi diezaiokegu pertsonen inplikazioari?  Laneko malgutasuna, halaber, eremu aproposa izan daiteke lanean segurtasunik ez egoteko, desberdintasun handiak egoteko eta prestazio sozial txikiagoak egoteko, bereziki migratzaileentzat edo prestakuntza txikia dutenentzat.

Demografia beherantz doala, emakume gehiago behar ditugu zientzian eta industrian, gizon gehiago behar ditugu zainketa lanetan, migratzaile prestatuak eta integratuak behar ditugu. Nola lortu hori?  Gazte gutxiago egonda eta lan bizitza gero eta luzeagoa izanda, erakundeek gero eta langile zaharragoak dituzte, lanarekiko premia eta balio desberdinak dituzten hiru belaunaldiko langileak elkarrekin lanean.